In mijn vorige blog schreef ik over de moeite van ontvangen en waarom dit voor sommige mensen lastiger is dan geven. Mijn ‘struggle’ zat hem meer in alles zelf willen doen, zelf willen oplossen, niet hulpbehoevend willen zijn. Maar het kan nog lastiger worden als je moeite hebt met het ontvangen van welgemeende complimenten. Een compliment in ontvangst nemen wordt vaak weer overgoten door een plens koud water door de ontvanger. Terwijl het krijgen van complimenten juist een goed gevoel zou moeten geven, een boost voor je zelfvertrouwen. Het gebeurt maar al te vaak dat men het compliment niet blij aanvaardt maar het op de een of andere manier gaat ‘vergoeilijken’. Veel mensen reageren ofwel hoogst verbaasd of maken een grapje over het compliment of erger nog over zichzelf. Antwoorden als ‘Echt? Nou die jurk is al eeuwenoud hoor’ op het welgemeende compliment ‘Wat zie je er leuk uit’. Of ‘ja maar ik had het niet zonder jou gekund’ als reactie op een positief en oprecht compliment over je functioneren, is wellicht herkenbaar. Wat je ook vaak ziet gebeuren is dat de ontvanger van het compliment het compliment direct teruggeeft. Gever: ‘goed gedaan joh’. Ontvanger ‘ja maar jij ook hoor, jij bent echt goed’. Zelfs het compliment niet willen horen en er snel overheen praten is wellicht herkenbaar. Waarom is het zo moeilijk om open en hartelijk ‘dankjewel’ te zeggen. Veel mensen houden onbewust de hele dag negatieve gesprekken met zichzelf. Dit gaat vaak ongemerkt en begint vaak al bij het opstaan. ‘Tjonge jonge mijn haar zit echt niet vandaag, ik zie er niet uit in de oude broek, ik ben veel te bleek, te dik, te dun, te groot, te klein, te moe, te lelijk, te lui of had ik dat of dat maar anders gedaan, gezegd, uitgevoerd, enzovoorts, enzovoorts. Vanaf het moment van ontwaken gaan onze gedachten kriskras door ons hoofd. Waarbij het blijkbaar gemakkelijker is om op een negatieve manier op jezelf in te praten dan jezelf de hele dag bewust complimenten te geven net zo lang totdat je het gaat geloven. Jammer want al die negatieve praat over jezelf zet zich vast in je onderbewuste en komt daarom heftig in botsing met de mooie woorden die iemand anders uitspreekt over jou. Daarom krimpen sommige mensen letterlijk ineen, worden ze rood of wimpelen ze mooie woorden af met een simpel ‘ach het stelde niks voor’. Misschien komt het omdat we vanaf onze kinderjaren tot jongvolwassene vaker te horen krijgen wat we niet goed doen, dan wat we wel goed doen. In de meeste gevallen goed bedoeld door onze opvoeders J om ons een beter mens te maken uiteraard. Maar…. als we jong zijn, geloven we wat anderen over ons zeggen; we weten dan niet hoe we dat moeten toetsen. Als je bijvoorbeeld vaak als ‘grapje’ tegen je zoon zegt ‘ooh sukkeltje’ wanneer hij weer eens een ongelukje heeft begaan kan dit resulteren in een overtuiging dat hij dom is of op z’n minst onhandig. Deze overtuigingen kunnen zeer hardnekkig zijn, ongeacht wat we in ons latere leven presteren. We kunnen deze negatieve zelfpraat als volwassenen dus misschien niet helpen, maar we kunnen er wel wat aan doen. Bijvoorbeeld door je bewust te worden van die negatieve gedachten en leren oefenen in het ontvangen van complimenten door de gever oprecht in de ogen te kijken en een welgemeend ‘dankjewel’ uit te spreken zonder het compliment af te zwakken, terug te geven of te bagatelliseren.
Succes en dankjewel voor het lezen van mijn blog :-)Simone
Geen opmerkingen:
Een reactie posten